Uzaklar Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Istranca Koyu'nda bilmem yine neyi baltalıyor zaman?
Neyi çekiyor iliklerimizden?
Neyi götürüyor gözden uzaklara?
Bir resim vardı hep hayalimde,
O canlıysa ben mutluydum,
O resim orada,
Yerli yerince duruyorsa eğer,
Ben nefes alıyordum.
Balık olmuştum,
Hafızayı sıfırlayıp,
Anda kalmıştım...
Geçiştiremediğim anlar
Beni geçiştirirken,
Baktım ki
Tüm zamanlara hükmetmişim,
Zamanın üstündeyim,
Salise salise adımlıyorum artık...
Yoğun yağıyor her yağmur damlası,
Kar bile dönemiyor başımda,
Havada bir şiir havası,
Sen bulutlara kaçmışsın,
Ağlamalısın belki,
Ağlayamıyorsun,
Tuzla buz misali
Çözüldükçe çözülmüşsün
Gözlerinden trenler gelir geçer,
Uzakları çağırmaktasın,
Uzaklar şefkat,
Uzaklar umut,
Uzaklar yeni bir dünya...