Uzaklar Şiiri - Aygün Bağ

Bu uzak tarlaları kimler sürüyor?
Kimler kurmuş bu uzak köyleri buralara anne?
Hangi dağ başı köpürür deniz gibi?
Hangi uçsuz bucaksız ova mavilik olur hayallerime?
Gece ne çabuk çöküyor ardıma
Sabah ise ne yavaş böyle önümde
Ne acelesi var zamanın,
daha yeni nefes almayı öğrenmişken.
Ne garezi var soğuğun,
daha anca güneşte ısınırken ruhum.
Denizden uzak bu kıyılarda
bir kaç yağmur damlası
bir kaç kar tanesi
ile ıslanırken bedenler...
Hayat denilen şey;
Bulup bulup yitirmekmiş yolları
Yaşayıp yaşayıp harcamakmış anıları...