Uzaklar Şiiri - Sümeyye Batu

Bakarker kaybolduğum gözleri vardı.
Öyle güzeldi ki, huzur doluydu.
Ona bakarken geçen saatler umrumda değildi.
Zaman kendi kendine ilerliyordu.
Veda vakti yaklaşıyordu.
Gitmek gerekti, kim bilir nereye..
Uzaklara, çok uzaklara..
Kimsenin bilmediği, uğramadığı o imkansız uzaklara
Ne yapmalıydım ?
Bu acı umulduğu kadar hafif değildi.
Hafif değildi ki umulsun.
"Göz görmeyince, gönül katlanır" diyorlar.
Katlanmıyor işte, öyle basit değil.