Uzaklar Şiiri - Feyzullah Evcil

Uzun uzadıya gözlerimin alabildiği kadar,
Uzaklara bakıyorum.
Dik yarlardan yürüyümek geliyor içimden
Yürüyorum,yanaklarına,
Kaşlarına varıyorum..
Yanagından bakıyorum uzaklara...
Kaşından,serin rüzgarlar bana saz çalıyor sanki
İnleyen sesleri duyuyorum ıslık gibi...
Kesiliyor bazen,kuvvetleniyor bazende...
Bakıyorum uzaklara....
Maviyi görüyorum uçsuz bucaksız.....
Alabildiği kadar mavinin tonları,
Bazen koyulaşıyor..
Bazen ise renkleri tadına doyulmuyacak kadar açılıyor..
Bir iki damla yaş geliyor gözlerime...
Kaşından,
Kirpiklerinden daha uzakta olduğum mavim için...
Yine bakıyorum...
Görüyorum...
Platin renkli saçlar gibi bezenmiş,
Bir çehre gibi sanki mavi...
O kadar büyüyorki gözlerimde;
Okyanus kadar büyük bir sevgi ummanı oluyor...
Koşturmak geliyor içimden oraya doğru...
Koşuyorum..
O mavinin üzerindeki platin saçlarla bezenmiş
Çehreye geliyorum...
O kadar güzel ki;
Ayaklarımla kirletmek zül geliyor bana...
Elimi uzatıp sadece seviyorum hırçın dalgaların,
Kaşlarını, kirpiklerini,yanaklarını...
Sıçrıyor, gülümseyen gamze gibi üzerime...
Dalga köpüklerinin;
Tel tel zülüfler gibi
Havaya uçtuklarını görüyorum
İşte hakikaten yaşıyorum
Yaşıyorum ülen....
Y-a-ş-ı-y-o-r-u-m

01 ocak pazar2012

00:23

.