Sana uzak olan herşey bana yakındı.
Belki senin pencerenin gecesinde ışıltılı bir yıldıza paraleldi gözlerim.
Belki senin yeryüzünde aşka atılan tüm adımların yegane temsilcisiydim.
Günlerden bir gün;
Belki saçlarını okşadığın küçük bir çocuktum dokunuşunla gülümseyen.
O kadar çok sehir gezmiştim ki hayallerinin koluna girip,
Bütün caddelerde sana yürümüştüm apansızca.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta