Uzak ve Yakın Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Uzat ellerini uzaklardan, ben tutarım,
Ben duyarım, sen söyle şarkılarını,
Sezerim hafif hafif soluklar aldığını,
Yürüdüğünü uçar adımlarla buradan şuraya,
Güldüğünü, ağladığını, yaşadığını,
Çünkü sen benim hem dışımda, hem içimdesin,
Hangi uzak vardır ki;
Yakına bu kadar
Benzesin?

Sen dışımda da sensin, içimde de sen,
Uzakta da, yakında da sensin,
Gecemde, gündüzümde,
Yılımda, ayımda,
Saatimde, dakikamda, saniyemde sensin,
Uzandığımda tutabildiğim ve tutamadığım,
Baktığımda gördüğüm ve göremediğim,
Koşup koşup yanına ulaşamadığım,
Tüm kapılarımı kapattığımda evrene
Dışımda kalmasına
Alışamadığım.

Bu kadar uzakta olmasan;
Yanıp yanıp omuzlarına dökülürdüm
Ateşe değip kül olan pervanelerce,
Bu kadar yakında olmasan;
Hiç arayıp durur muydum
Senelerce?

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 35-36/100)