Uzak Uzağa Şiiri - Hayrettin Geçkin

taksim’de bir gül açacak oldu
baharı yasakladılar sokaklara

gözünü açtın mı bendesin
gözümü açtım mı sende

uzak uzağa
düş düşe

ben bir şiire başlıyorum
sen devamını getiriyorsun

“mümkün bir dünya” diyor bizimkiler
-ekmek, gül ve barış-
yürüyorlar haklı olana
güzel olana

ben ordayım
sen de orda

ben bir cephede askerlerle konuşuyorum
silah bırakıp kucaklaşıyorlar
sen yaralıları sarıyorsun

ben bir sözcüğün kalbini dinliyorum
hasta, yorgun
sen çiçekleri suluyorsun gülüşlerinle

derken rüyalarımızdan iniyoruz
yepyeni bir güneş doğuyor
“bizde ve ülkelerde”

gözünü açtın mı bendesin
gözümü açtım mı sende

yan yana iki ırmak gibi
akıyoruz seninle
kurulmamış dünyalara
yaşanmamış aşklara

uzak uzağa
düş düşe

ve böylece
kısalıyor
aramızdaki mesafe