Uzak ülke! Şiiri - Arin Roni

uzun bir yalnızlık kalıyor şimdi bana
içinde acı ve keder olan
bir akşam çöküyor usulca mevsimlerime
uzansan dokunamıyorum semaya
oysa ne kadar yakın ve içten görünüyor şimdi bana

sonra fark ediyorum yıldızları
hani saçlarına taç yaptığım
ve yağmurlar diliyorum yüreklerimize
bizden bütün sancıları alıp götüren!

ne kalıyor şimdi sana giden zamandan
bana öpücüklerin ve gözlerin kalıyor
ve deli gibi nefeslerini arıyorum
öyle bir şey ki benim için memleket,sığınak ve mutluluk oluyorsun!

kaçıp saklandığım kuytu köşem
yüzüme düşen gülücük
avuçlarıma dolan sıcaklık
ve yüreğime hucüm eden kan oluyorsun!

sorma ne haldesin diye sevgilim!
ben kendim de değilim; sendeyim şimdi
uzak ülken gibiyim,sevdiğin kar,dokunduğun toprak,soluduğun hava,kucakladığın çocuk!
ve sarıldığın rüzgarım şimdi!