Uzak Tuttuk Şiiri - Lâtif Karagöz

Yılların hışmına göğüs gererek
İki fidan gibi öptük seheri.
Asla eğilmedik bu günlere dek
Neşemizden uzak tuttuk kederi!

Dal üstüne nice dallar örerek
Masmavi göklere selâm vererek
Üstlerine meyvemizi sererek
Sevgimizden uzak tuttuk kederi!

Seneler art ardına dizilse de
Dallarda kurumalar sezilse de
Hazanda yaprağımız süzülse de
Gözümüzden uzak tuttuk kederi!

Kalplerimiz aşkla ekliydi her an
Güvenimiz orda saklıydı her an
Sönmeyen aşkımız haklıydı her an
Sözümüzden uzak tuttuk kederi!

Artık dallarımız bükülseler de
Gür yapraklarımız dökülseler de
Derin köklerimiz sökülseler de
Özümüzden uzak tuttuk kederi!