Uzak Sevda Şiiri - Gülcandan Baydar

uzaklığın alnıma çekiyor çizgileri
hızımı yavaşlatır düşümün yorgun nefesi
gülünün kokusu zonkluyor yaramda
nisan yağmurları da vurmadı pencereme
sonbahar yaprak döktürüyor gülşenime

güneş değil beni gölgeler büyüttü
sızılar yürüdü dallarıma
deprem dalgası yayıldı yıllarıma
mavilerim ne zaman duysa adını
büründüler siyaha
eylül taşındı mayıstaki anılarıma
kalbim bir özlem kesiği

bakışlarını yastık yaptım gecelerime
güneş uykumda doğdu
rüyalarım kaydetti gülüşünü usuma
hep senden yana boy verdi umudum
adını dokurum yarınlara
güneşi avuçlar tarladaki nakışlarım
sana varan yollara cıvıltılı şehirler kurarım
çocuklar dokunur yüreğime
adımlarına ayarlarım vakitlerimi
kalbim yelkovan vuruşunda

uzar uzağın gölgeleri zamana
buz keser anıların gözleri
günah çıkartan hüznün aralığından
süzülüp gidişin
yaprakları döktü şafağıma
ruhum sallanır yalnızlığın ucunda
titreyen sesim yakar bağrımı
avuçlarımda kuruyan gülizarım ağlıyor