Uzak Sevda Şiiri - Özcan Ersoy

Yanındasın belki şu an
Ama bir o kadar da uzağında
Gitle gel arasında bir yerde
Bazen uzatsan elini
Sanki tutacak kadar yakın oluyorsun
Bazen de bakıyorsun
Hissediyorsun sıcaklığını
Elini uzatıyorsun
Ama tutamayacak kadar uzakta

Yanındasın belki şu an
Ama bir o kadar da uzağında
Bazen
Büyülü düşlerinde büyütüyorsun sevgini
Bazen de kalbinin taa derinliklerinde
Seni seviyorum diyememenin acısıyla
Bakıyorsun gözlerine.
Ama seni seviyorum diye haykırışı görüyorsun gözlerinde.
Onu dinliyorsun her şarkıda
Her nefesinde onu soluyorsun
Rüyalarında bir tek onu görüyorsun
Ve bir tek onunla uyanıyorsun sabaha.

Yanındasın belki şu an
Ama bir o kadar da uzağında
Ellerin anlamsızca terliyor
Sanki kalbin yerinden çıkacak gibi oluyor
Manasız cümleler dökülüyor dilinden
Neler oluyor anlamlandıramıyorsun
İmkansızlığı mı cezbediyor yoksa sevdanın
Sadece sen diyorsun inatla
Evet ama
Nasıl? Niçin? ve Ne biçim bir sevda bu.

Bir sürü soru kalıyor sana,ondan geriye
İstanbul diyorsun senden güzelini buldum
Romeo oldum Ferhat’a inat
Tam tutacaktım elini Juliet’in, diyorsun
Ama bakıyorsun ki tutamayacak kadar uzak.
Ne zalimsin diyorsun İstanbul’a kızıyorsun
Eğer sen İstanbul’san ben de Ferhat’ım diyorsun
Sen
İstanbul’san seni de delip geçerim, diyorsun ama
Ne sen dönebiliyorsun ona, Ne de o açabiliyor kapılarını İstanbul’a inat sana.

Yanındasın belki şu an
Ama Bir o kadar da uzağında