Uzak şehirdeki kadın Şiiri - Gürsel Cengiz

Ben ağlayan şehirler bilirim
Gözyaşlarını şark tan garp tan gelen
Tren düdüklerinin sildiği
Anlatılan hikaye leri
Bulutların altındaki karıncaların bile bildiği
Aynı insan yüreği gibi
Kolu kanadı kırık şehirler bilirim

Öyleyse ya içinizdeki zehir i kusun
Ya da dinleyin Gürsel in bu yorgun mısralarını
Susun
Susun da bu şehri
Aynı ağır tok cümleler gibi hep beraber dinleyelim
Bir asi ırmak gibi yatağına akan insanları
Kaderlerinin altında acı acı hayat melodisini çalanları
Ürkmeden korkmadan dinleyelim

Dinledikçe göreceksin
Işık sız perde siz yüzleri
O yüzleri tamamlayan kan çanağı gözleri
Göreceksin
İşte o zaman bu hasret duvarının
Son tuğlasını içinin bir yerlerinde
Ağlayarak şiirlerdeki gibi
Mısralarla öreceksin

Şimdi
Kiremitlerinin bulutlara el salladığı o uzak
Şehirde bir kadın var
O kadın ki
Yüreğini yüreğimin içinden alsak
Sen
Evet sen
Sana bu şiirlerim
İşte o nedenledir sana bir ömür gülmek yasak

Unutma
Bu bize hayatın açtığı kara bir kahve falı
Biz bu yasak aşkın iki ayrı coğrafyada ki
İki kırık dalı
Biz
Ezası hasret kokan kibritleri yakmadık
Hatır gönül dersen sevdiceğim
Emin ol ki yıkmadık
Sana bu son arzumdur
Uzaklara geriye dönüp bakmadan
Yüreğin bu yasak aşkı bir ömür saklasın
Beni her andığında
Bırak o sol yanın Gürsel diye sızlasın….