Uzak Şehir Şiiri - Kamal Ataman

Bir oradayım garip ben, bir burada,
Memleketim garbın eteğine tutunur,
Ben konuşmam pek bu şehr-i ırakta
Gözlerimden ruhumun içi okunur.

Belki beklerim acılarımın dinmesini
Dinmese de dokunmaz artık eskisi gibi
Yüreğimde bir küçük sızı var, derin
Ruhumun içinde günahlarım yazılıdır.

Ben semanın dönüşünden bildim,
Hilalim, mevsimlerden kaçar gider
Şu rüzgara en yakının ismini verdim
Günahlarım bir şişe rakıda çalkalanır.

Ağrımadı, dinmedi, bahtiyar, güneş;
Çiçekler dile geldi çiçekler anlatıyor
Hasretini yaprakların ormanlara çilekeş
O rakının üzerinde gözlerim görünür.