Uzak Şehir Şiiri - Mehmet Özer

Uzaktır bu şehre bu şehrin insanları
Kimse bilmez arkasında ne bıraktığını
Giderler bir daha geri dönmemek üzere
Ne aşk kalır geride ne sevgi ne sevda
Çünkü gidiş yokuş aşağıdır
Ve
Geride ne bıraktığını görebilmek için
Yokuşun başına çıkıp diğer tarafa bakman gerekir
Kimse ne yokuşu çıkmak ister
Ne de oradan geriye bakmak
Çünkü amaç bir daha yokuş çıkmamaktır
Emek vermeden kazanabilmek arzuladıklarını
Nasıl sömürülür insan onu öğrenmek
Çünkü bu şehirde öğretilmez çalışmadan kazanmak
Ve ortaya bir emek koymadan
Ortadakinden pay almak

Uzaktır bu şehre bu şehrin insanları
Kimse bilmez arkasında ne bıraktığını
Sevgiler saf aşklar sonuna kadardır
Hani derler ya biz sevdik mi
Ölümüne kadar severiz
Sevgimizi ya kalbimize ya da mezara gömeriz
Oysa başka yerlerde öylemidir
Kadınlar paçavradır kullanır ve atarsın
Erkekler para babasıdır
Para bitince kıçına tekmeyi basarsın
Bu şehirde öğretilmez başkasının namusuna
Yan gözle bakmak
Helal olmadığını bile bile
Yasak elmanın tadına bakmak

Uzaktır bu şehre bu şehrin insanları
Kimse bilmez arkasında ne bıraktığını
Bu şehir adam gibi adamların yaşadığı
Kimsenin birbirini satmadığı
Ekmeği yemek için ısırmak gerektiğini bilen
Askere giden oğlu için gözyaşı döken
Aslını asla inkar etmeyen
Gördüğünü anlatan bildiğini söyleyen
Bilmediği konuda dinlemesini bilen
Kitap okumaktan haz alan
Müzik dinlemekten hoşlanan
İnsanların yaşadığı bir şehirdir
Ama ne gerek var bütün bunlara
İftira at yukarıdakinin ayağı kaysın
Sen yeni bir koltuk sahibi olasın
Yalan söyle ve üstüne bir de yemin ekle ki
Söylediğin yalan para kazansın

Uzaktır bu şehre bu şehrin insanları
Kimse bilmez arkasında ne bıraktığını
Kimse ne yokuşu çıkmak ister
Ne de oradan geriye bakmak