Uzak olan, bulutlar değil

İki ayrı beden
İki ayrı ucunca oturuyordu kanepenin.
İçlerini ısıtan,
Bir bardak demli çay, değildi şüphesiz...
Konu, konu üstüne
Konular ise bahane...
Hayli gülüştüler,
Bahaneler üzerine...
Derken;
Doğaçlama gelişen oyunun
Başrollerini aldılar...
Gerçeğin Kendisinden habersiz...
Biri Alıngan Sevgili,
Diğeri “İdare” eden.
Konu, konu üstüne
Konular ise bahane...
Hayli gülüştüler,
Bahaneler üzerine...
“İdare” eden Affet!
dedi
“Alıngan” Asla!
Soğuktan üşümüş,
Donmak üzere olan Pamuk Kardeşleri
Avuçlarının arasına aldı.
Minik bir öpücük kondurdu
Ilık rüzgarlar eşliğinde...
Sonra...
Defalarca yineledi, affedilme arzusunu...
Bulutlara değmesine rağmen
Pes etmedi “Alıngan”.
İrade zerreciklerini,
Alelacele topladı bir köşeye.
Derin bir nefes çekti Ciğerlerine...
Neden sonra...
Olmaz! Diyebildi, işitmeden...

Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış, zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali, estikçe yüzünde...

Güya;
Final sahnesi bu ya...
Sarıldılar sıkıca birbirlerine.
Ruhların dansı başlamıştı...
Meğer ne yakınmış bulutlar.

Aklın; gel-git (leri) arasında
Oyunları geldi, akıllarına...
Eşzamanlı refleks halinde
Çevirdiler yüzlerini
Birbirlerine...

Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış, zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali, estikçe yüzünde...

....