Uzak Okyanuslar Gülü Şiiri - İbrahim Özcan

Saat yirmi üç:sıfır sıfır...
Önce bir veda havası
Sonra telefon kapanır
Bir hoş seda kalır geriye demiştim...
Sen se 'hayaller' diye üstelemiştin.
Oysa ne sülyetin var, beynimde
Ne de o gül yüzün gözümde
Ne bir ses ne de bir nefes gönlümde
Yine sadık yalnızlığım
Dört duvar üstüme üstüme
Yobazca, çığlık çığlık...
Ah bir de şu sızı girmese
Ta şuramdan sol göğsüme
Her sızı bir ölüm artık...
...
Saat yirmi dört:sıfır sıfır...
Trısa geçmiş zaman
Ne de oburmuşum
Ne varsa senden kalan
Sular seller gibi yutmuşum
Hiç farkına varmadan
Mutluydum oysa
Seni tanıdıktan sonra
Baştan beri mutluydum
Nafile umutlarımın buruk övüncü
Uzak okyanusların gonca gülü
Bulamadım işte, son gidişinde
Kalacak gücü, sensiz kendimle
....
Saat sıfır bir: sıfır sıfır...
Yine yoksun, yine kahır, yine sabır
Yine elde var sıfır artı sıfır...
Yine eşittir kocaman bir: SIFIR.