Uzak Mazilerin Birindesin Artık

Uzak mazilerin birindesin artık
Ne baktıkça içinde eridiğim gözler
Ne yüzümde dalgalanan tebessümler
Ne de içimde beslediğim ümitler
Bir daha gelmemek üzre
Karanlığa göçtü artık

Güçlü olmak ne kadar güç
Böylesine dağ gibi bir sevdayı
Yüreğinde parçalamaya çalışmak
Ağlamamak ne kadar güç
Gözlerinde dalgalanan okyanusları barındırmak
Hayata yeniden başlamak ne güç
Ta en başından

Adım atıyorum ya habersizim
Geceler beyaz bir perde arkası
Şu kalbim kahrolası
Sevmemeyi beceremedi
İlla, illa acı çekecekti

Ölsem ah kimbilir
Ne kadar gam yiyeceğim
Bilmiyorum
Böylesine bir daha sevecek miyim
Her anım sende gizli
O kurduğum hayallerim
Seninle birlikte tükendi

Bir ateş gibisin
Uzak durunca ısıtıyorsun
Yaklaşmaya göreyim
Hiç acımadan yakıyorsun
Kül olup savruluyorum dört yana
Savruluşumu izliyorsun

Bu kadar kalpsiz olamazdın sen
Bu şekilde hiç düşünmedim ben
Beni yanıltmaktan zevk mi alıyorsun
Anlamıyorum
Anlamıyorum takındığın tavırları
Kabullenmek zor geliyor
Seni böylesine severken
Kaybetmek ölüm gibi geliyor
Neden ille de celladım oluyorsun

Bir melek diye tasavvur ederdim seni
Yaradanım seni öyle özenmiş ki
Melekten farksız olamazdın sen
Ama böyle söylerken
Azraili kastetmemiştim ben

Onca güzel günlerden sonra
Ayrı yolların yolcularıyız şimdi
Roman kahramanlarından farksız
Apayrı satırlardayız şimdi
Fon müziği hüzünlü şarkılar
Nağme nağme çalınırken
Gelecek kuşaklara
Yeni bir efsane olur şimdi...