Uzak Maviler Şiiri - Gönül Çalımlı

Bazen buhran oluyorsun içimde
telaşa kapılıyor aynalar
senin için kızıllaşan saçlarımı
günahlarımla topluyorum
affet
eskisi gibi kalabalık değil yüreğim
odam biraz daha dağınık
gözlerimin ışığı daha kısık
adını dahi bilmeyen kuşlarla dertleşirken
alnım kırışıyor,sesim çatlıyor

sana doğru kırılıyor pencerelerim
duymuyorsun beni
sana kanıyorum
görmüyorsun
mühim değilim
kaç gecedir
türkü dinlemedim
zaman
parça
parça
yiyor beni
bilmiyorsun
neden uçuyor ki? bu kuşlar
bulutlar niye dağılıyor?
zaman neden bu kadar zamansız?
bu maviler
bu uzun
çok uzak maviler
neden kaplıyor ki gök kubbeyi?

Sen dahil
anlatmadım kimseye
içimdeki o mavi çatısız evi
kuşlar hariç.