Uzak Kalınan Şiiri - Ahmet Çelik 3

Olurda Sevda yolumuz geçerse, teğet.
Görmezden gel beni,
Görmezden gel, gönlümdeki seni.
Olmadı mı?
Olmadı sensiz
Olmadı sensizlik
Arşı gözleyen gözlerim, utanır gözlerinden.
Anlatsan, öğretsen bana
Nasıl sevilir
Seninle başlayan gecelerim
Sabah, ağaran güneş ve seninle biter her şey
Bitti ya
Olmadı
Olmazdı ya
Olmazlara inat
Başlasak ya yeniden
Oysa bitermiydi başlamadan?
Mazur gör şaşkınlığımı
Tutuldum kaldım
Sanki başka bir gezegenden
Yeter miydi
Kağıtlar, kitaplar, yazıtlar
Sana ne hissettiğimi anlatamam
Anlatsamda anlamazsın.
Diyorum ya hor gör,farkıma bile varma
Bir ben biliyorum körlüğümü
Çünkü biliyorum bir seni gören gözlerimi
Bir ben biliyorum aklımdaki seni
Sâhi seslensem sana duyar mısın güzel dediğin sesimi?
En yakın sevgiyi duymayan dudakların...
Açık pancurlarından seslerin dökülüşü..
Her yaşayıştan güzel olan gülüşü...
İnat etmede gelsen yanıma, külfet senden benden uzak duradursun.
Korkuyorum, olurda kırarım, üzerimya seni.
Kelimelerin kifayetsiz, ezgilerin muhalif,
Ömrün yetersiz kaldığı yer...
Görsem seni dizlerimin bağı çözülüverir
Koşmak, sarılmak istesemde
Çekinirim, ayaklarımın geri geri gittiği yerde
Tut kolumdan çek kendine
Bir bûse kondur yanağıma.
Hayali bile güzel ya, değer kıymet bilene
Geçsede zaman, hep aynı yerdesin.
Kapalı tutulan kapıların ardında
Namütenahi Sevi...
Olsamda sahibi nafile.
Biliyorum, üzülüyorum ama ardıma bile bakmıyorum.
Olmazdı
Olamazdı
Olmadıda.