Uzak kadar yakın sesindeki fısıltı...

Uzak kadar yakın sesindeki fısıltı
ve şimdi
bir gözyaşı damlası donmuş
yanak süzülmesinde
ağlamak bile ağlıyor
sensizliğin devasa büyüyüşünde...

gözbebeklerin mutlu,
dişlerinin parlayışı sonuna kadar
saçlarındaki hüznü unutmuşsun çoktan
ellerin yabancı avuçlarda buz kesiği
yüreğin fırtınalara tutulmuş
insan nasıl olur da yalandan yaşar...

uzaklardaki
sesindeki
fısıltındaki
sensizliğindeki çığlıkların
dövüyor ruhumun her zerresini
sitemliyim sana;
en az şeytanın Adem'e ettiği kadar...

Şubat 02 /2010