Uzak İstanbul Şiiri - Nurettin Özdemir

Bu maviyi biliyorum, Boğaz'dan,
Ne güzel yakışmış gözlerinize.
'Mirgün' çınarlarından bu yeşil,
Öylesine kanat germiş denize.

Belki temmuz sıcağıdır bu sarı,
Tutuşmuş yamaçlarında Küçüksu'yun.
Belki de uçuşan ekim yaprakları,
Altın rüzgarında bir uykunun.

Bu ışık, tuğrasındaydı Fatih'in,
Şimdi bakışlarını aydınlatan.
Bu rüzgar hep eserdi Çamlıca'da,
Bize gençlik günlerimizi hatırlatan.

Her halin bir semtin güzelliğidir.
Bu bakış, bu göğüs, bu dudak, bu el...
Bu, içimde büyüyen özlemindir,
İstanbul gibisin, uzak ve güzel.