Uzak Durma Şiiri - Mustafa Atabay

UZAK DURMA
Uzak durma yaklaş, şemsiyeler tek başına örtmüyor beni
Suskunken, esir lügattan sözcükler haykırıyor hep seni
Uzak durma, methiyelerden silmesinler gölgeni
Ararsan eğer akşam çayının deminde bulursun beni
Bir bakarsın, bentlere sığmayan akarsulardayım
Bazen Yusuf misali daracık kuyulardayım
Denizine küsmüş Çoruh gibiyim bu aralar
Aşarım aşmasına en yüksek barajları
Lakin Kızılırmak’ın sessizliği beni yaralar
Bırak ay ışığını, şavkı vursun yüzüme, sıcaklığın sönmeden
Dinle nağmeleri, hasret çeken kalem dizelere küsmeden
Yaklaş, heyecanı sönmeyen kuzeyin düşler ülkesine
Heba olmasın umutlar, beyaz atlar ülkesinin puslu mahşerine
Kaf dağının ardında ters yöne akan nehirler
Gemileri karada yüzdüreceğimi henüz görmediler
Yaklaş, deli esen rüzgârın gücü bitmeden
Yaklaş, rıhtımda duran son vapur da gitmeden
Yaklaş, yaktığın mumun ışığı penceremden sönmeden
.

mstfatabay

Mustafa Atabay
Kayıt Tarihi : 23.10.2024 22:19:00