Uzak dur
Sokulma sen yüreğime, artık vazgeçtim.
Ömrüme zindan olan, günlünü terk ettim.
Sevgimi hiçe saydın, ruhuma hapsettim.
Artık kimin olursan ol, benden uzak dur.
Sis çökünce sokağa, sen gözüm olurdun.
Korkmazdım, uzun yollardan aşkla doluydun.
Gönlüme ektiğim güldün, ama kurudun.
İçimde tükettin seni, bittin uzak dur.
Gün batınca, yürek şarkısını söylerdi.
Geceye ay doğunca, karanlık sönerdi.
Varlığın abu hayattı, tenim giyerdi.
Ve senliğimi yitirdim, sende uzak dur.
Yıldız kadar parlak, yürek kadar asildin.
Kâinatın hepsini toplasan sen etmezdin.
Benim yüreğimde sönmeyecek sevgimdin.
Bozuk para misali harcadın, uzak dur.
Oktay ÇEKAL
27.06.2015-22.25
Kayıt Tarihi : 6.10.2015 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!