Uzak Dur Şiiri - Mehmetcemre Çetin

Hayatın en soğuk yerinde ısınıyordum
En karanlığında aydınlanıyordum gecenin
Yok yoksul, aç-susuzdum aşka
Gözlerini denizden almış
Ayrılık gayrisi saçları
bir sevgili bekliyordum
içimde umut deryası bakışları

Ufuk çizgisinde hüznün
Yakut kırmızısı gibi kamaştın gözlerimde
Avuç içlerimde biriktirdim
Işık fümelerinde yüreğime serpiştirdiklerini
Her birinin adını sen bildim
sen diye sevdim yalnızlığı bile
Senden gelene başımı eğdim
Aldım kabullendim sonsuzluğunu
Susuzluğum da

Sen hayattın ben de
Şarkıydın sabahlarıma akşamlarıma dua
Çiçeğime topraktın
Yoktu senin gayrın
Ölüm dediğin çok eski bir hikaye gülüm
Ayrılığın kendini siyaha boyamış hali
Ana yüreğinde feryat
Sevdalara kara figan

Uzak dur
olmadığın dünyalarda işim yok benim
bitmediğin toprakta kurusun köküm
senle başladı nefesim hayata
senle bitecek sözüm