Beni al da uzak diyara götür,
Kimse tanımasın bilmesin gönül.
Bu son arzum beni murada yetir;
Benimle hiç kimse gelmesin gönül.
Bir başıma yalnız yaban ellerde,
Bırak savrulayım hırçın yellerde
Adım bile anılmasın dillerde;
O bet ağızlarda solmasın gönül.
Kara vicdanlarda yüzler ak olsun,
Dostlarımın derdi gamı yok olsun.
Dileyelim gülün ömrü çok olsun;
Yaralı bağrımı delmesin gönül.
İstemem telefon mektup telgraf,
Albümlerde kalsın resim fotoğraf.
Şiirde istemem tek bir paragraf;
Mahlasım izimi bulmasın gönül.
Sana söylüyorum sırdaşım felek,
Gerçekleşsin artık bu umut dilek.
Koy bana desinler yüreksiz ödlek;
Rabbim defterinden silmesin gönül.
Bıktım artık bu riyakâr yüzlerden,
Sahte tebessümden yalan sözlerden.
Issız bir dağ başı uzak gözlerden;
Orda bir tek insan olmasın gönül.
Etem-i yim bu güne dek gizledim,
İnsanlık aradım insan özledim.
Sırlarımı kundaklayıp bezledim,
Bir teki burada kalmasın gönül.
10.02.2014.ANKARA.
İbrahim Etem EkinciKayıt Tarihi : 10.2.2014 09:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!