"daha deniz görmemiş çoban çocuğuyum"
demişsin üstad.
biz gördükte ne oldu,
verdiler elimize kazmayı
gösterdiler yosmayı
gurbet etiler bize sılayı
öğretmediler mektup okumayı.
artık aşinası olduk denizlerin
ne bir çıngırak sesi, nede kır çiçeği
kuzumuz da yok bize söylesin yılların geçtiğini
buralar da kavak mı kaldı döksün yaprak.
keşke senin gibi hiç deniz görmeseydik üstad
o hasret içimizde yanıp küle dönseydi,
kırlara açılsaydık,
gerçi değişen hiç birşey olmamış
seninde okuman yazman yok benim de.
Kayıt Tarihi : 25.6.2014 00:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili kemalettin kamu bingöl çobanlarına adlı çok güzel bir şaheser yazmıştır.o güzel doğanın büyüsüne kapılıp dillere destan bir eser yazmıştır. günümüzü düşündümde bu çobanların evlatları nerde. aslında pek uzak değil hepsi metropollerde, ya inşaata yada farklı sektörlerde çalışmakta.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!