İnsanı kendinden en çok nefret ettiren,
İyiyi bildiği halde kötüye mahkum olması.
Ruhun ar damarını kökünden kestiren,
Gönülde yeşeren gül bahçesinin tekrar solması.
İsterim ki gözüme gönlüme mil çekeyim.
Bütün sıkıntıları unutup kendimden geçeyim.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Gönül dostum; Gönlünüze sağlık. Kutlarım. Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta