Uzak Değil O Günler Şiiri - Emrehan Yücel

İnsanı kendinden en çok nefret ettiren,
İyiyi bildiği halde kötüye mahkum olması.
Ruhun ar damarını kökünden kestiren,
Gönülde yeşeren gül bahçesinin tekrar solması.

İsterim ki gözüme gönlüme mil çekeyim.
Bütün sıkıntıları unutup kendimden geçeyim.
Bu sayede sabır ektiğim dünya toprağından
Bütün bir ömür boyunca selamet biçeyim.

İnsan aydınlıkta olabilir kör.
Sen asıl âmâ iken kendini gör.
Bu dünya baktığın kadarını gösteren.
Devasa bir maddeci sektör.

Bir ölü kadar avare şu gönlüm.
Her geçen günün geçmişimi kanatır.
Bana kötü gün dostu olan ölüm,
Yadımda ki huzurlu günlerimi hatırlatır.

Biliyorum uzak değil o mutlu günler.
Yaşanan her güzel şey mutlaka tekerrür eder.
Olsada bugünüm dünümden beter,
Bu gönül taş olur yinede sayebreder