Uzak Bir Şehirde Şiiri - Seyit Er

Uzak bir şehirdeyim şimdi
Irmaklar akıyor içimde
Burda gök aynı değil
Benzemiyor hiçbir şeyi seninle yaşadığımız şehre
Ne bulutlara dokunabiliyorum
Ne de kahve içmek istiyor canım
Sensizlik çöküyor gözlerime
Kararıyorum tepeden tırnağa
Güneşin altında yağmur yağıyor sanki üzerime
Bir acılık var ağzımda
Su içsem kusacak gibi oluyorum
Köşe bucak kaçıyorum kendime
Aynaya bakıyorum defalarca
Emin olmak istiyorum yaşadığıma
Sonrasında gözlerimdeki yıldızlarla konuşuyorum
Bir kelebek konsun istiyorum avuçlarıma
Unutmamak istiyorum sıcacık bir ekmeğin buğusunu
Ve hala şaşırıyorum
Martıların simit parçalarını havada yakalamasına
Uzak bir şehirdeyim şimdi
Ayrılırken sözleşmiştik ya
Geçici ayrılık bu
Tez geçecekti göz açıp kapayıncaya
Geçmiyor sevgilim
Sensizlikte duruyor hayat
Çığlığa dönüşüyor bu sessizlik
O en sevdiğim deniz kokusu bile acıtıyor beni
Teselli etmiyor bildiğim türküler
Nefes almama yetmiyor şiirler
Uzak bir şehirdeyim şimdi
Sabaha karşı düşüyor kirpiklerim
Bilmiyorum kaç kez doğruluyorum yataktan
Kaç kez uyanıyorum kabuslardan
Kaç kez yoluyorum saçlarımı umudumdan ayırarak
Bir bakıyorum yürürken buluyorum kendimi
Bilmiyorum bile nereye gittiğimi
Sayıklayarak söylüyorum adını
Kimse anlamıyor ağzımdan çıkanı
Ve yine bana dönüyor sesimin yankısı
Kitap okumak istiyorum
Okuyorum da
Bazen aynı satırları defalarca
Bazense satır atladığımı fark ediyorum kopuşlarımda
Okumak yaşamaktır oysa
Yaşamak için gereklidir senden sonra
Uzak bir şehirdeyim şimdi
Dağ devrildi göçük altındayım gibi
Ne imdat diyebiliyorum
Ne de kendi yardımıma koşabiliyorum
Bir ağıt ezgisinde yanıyor yüreğim
Ölüden bile rahmetliyim
Daha da gömülüyorum kendime