Uzak Bir Kedinin Kaderle Kederimi Tırma ...

' O kendini biliyora ithaf '

Aşk çuvalında çıkan yavru kediydin
Önce yüreğimden ısırdın
Yaralarımı tırmaladın
Kanattın sevdim
Kabuklarımla oynadın sevdim
Gönlümün muftağındaki “güzel fareleri” bir bir yedin sevdim
Ruhumun peynirini yiyen son gönül faresini de yedin sevdim
Tutkulu bir dökülüşün son halkasıyla topaç topaç oynadın sevdim gülüşlerinden gelecek bir ayna topladı kadersizliğimi kaderimi sevdim

Yansımalarına refik olan ali bir rüyanın ortasında tırmaladı hayat
Kedi sendin, fare aşktı, yaşanan uzak bir sevdanın kalakalışıydı
Kırılmışlığın kırk haremilerinde haremimi açıyor kedersizlik
dönüyor dünle dünya arasındaki arzu misketim
oynuyoruz aşka
kaçıyoruz kalışlara
dokundun bam teline
çalınıyor sensizlik
yumak yumak sevginle oynadın ruh evimde
daha tüylerin dökülmedi sevi tenimde
daha sıcağın heves olmadı arzu hanımda
daha en benden tırmalamadın
dedim ya sen aşk çuvalımdan çıkan yavru kediydin
şimdi en uzak,en ulaşılmazdan, en imkansızdan ısıran kedisin
bir gün yüreğimin yumaklarıyla aşk elimle oynama ısrarındasın
gel sol yanımdaki yaşanma atışında kal bir ömür
gel can yanımdaki paylaşma sesinde kal türkü türkü
gel gelincik tarlasından su içen gelenlerin seferesi gibi