Uzak bir ihtimal Şiiri - Mehmet Altunöz

yüzünü sarhoşluğuma
adını geceye
dokunmadığım dokunamadığım
avcunu kutsal bir şarap kadehine
ve hayalini
alkol tüketerek ilerleyen bir kalbin
hep geç kaldığı kavuşma duraklarına ilikliyorum
ıslak sarı bir yağmur yağarken
sığındığım sensiz saçakaltlarını
ıslak elbiselerimin sıcaklığını
kültabağında küllenen sigaramı
silgi kullanmadan çizdiğim onca sensizlik resimlerini
ceplerimde biriktirdiğim şiirlerimi
dolup boşalan kadehlerimin mülkiyetini
yalnızlık ikliminde üşüyen ruhumu
sırılsıklam bir şiirde ağlaşan gözlerimi
bazen hırçın çocuk
bazen koca adamalar dünyasında delikanlı
bazen de bir kuşun kanadında uçacak kadar
hafif bomboş ruhumu
pişmanlıkların kitabesine küfürle
yazıyorum

uzak bir ihtimal
okunmamış kitapların arasında kaldın sen
dinlenmemiş şarkıların ezgisinde
ayak basmadığım şehirlerin kaldırımlarında
henüz boşalmamış kadehlerin
içildikçe güzelleşen tadında
seviştiğim her kadının ardından
duyduğum pişmanlıksın belki
belki ağlamalarımın sessiz tanığı
nerde olmak istesem orda olan
ama uğradığım şehirlerde
beni boğan yalnızlıksın

uzak bir ihtimal
ben bu değilim aslında
kimi sevsem böyel oluyor
içimde kırılıyor adının anlamı
Eşsiz Lavinia İncecik Fidan
kırılıyor adın
ağlamaklı oluyorum
erkekliğim sancıyor
ne zaman seni özlesem
içim acıyor
dudaklarından su içmedim
dudağım kanıyor
ellerini tutamadım ya
avuçlarım üşüyor
sana ulaşamadım
kalbim alkolik düşler ülkesinde
nöbet tutuyor

şimdi sen
gözlerimin dokunduğu yerde yoksun
fakat sana yazılan tüm şiirlerin sahibi
mürekkebi hiç kurumayan parmak uçlarımdasın
ve ben
parmak uçlarımla dokunacağım
yüzüne saçlarına ellerine dudaklarına
belki bir otel odası yalnızlığında
belki bomboş bir evin salonunda
belki bir bar masasında..
kalbim geçiyor şehrinden
atlasana....