Uzak Bakıyordu Şiiri - Bilal Süren

Uzak bakıyordu,
Sigaradan sararmış,
Donmuş bıyıklarıyla bir yüz.
Sakalı beyazdı,
Teni kararmıştı.
Kar soğuğundan, güneşten değil.
Bir poşu, bir şalvardı dünyası
Ve sofrada bulgur, ayranı soğanı.
Uzak bakıyordu,
Kaçağı elinde kalmış
Tütün sarısı nasırlı elleri.
Bir coğrafyanın,
Kirletilmiş bir coğrafyanın,
Yüküydü belini büken(çökerten) .
Çömelmişti tüm umutları dizlerinin üstüne,
Çömelmişti gözleri,
Dermansız kalmış soğuk, üşümüş ayaklarına.
...
Kar beyaz yağarken
Mavi bir sabaha,
Gözler i uzak bakıyordu,
Sözleri kaçak çay demindeyken.
Uzak bakıyordu Güneş'e,
Şalvarına tutuşmuş,
Burnu sümüklü bir çocuklu adam
Kömür karası gözlerde sarı çapaklar,
Elinde kalmıştı ovuştururken gözlerini
Güneşsiz doğan bir sabahta...
Uzak bakıyordu,
Karla kaplanmış tüm gerçekleriyle
Bir coğrafyanın Güneş'siz yüzleri
Sonsuz beyazlığa...
Uzak bakıyorlardı.
Ve ben uzak bakıyordum,
Her uzak bakan göze...

DİDİM- 15 /02/2006