Uzak Adam Şiiri - Kübra Gülbahar

Buralarda anlamını yitiriyor artık
Şimşekler, hatırıma isteksiz çakıyor
Gökyüzü ağlamaktan sıkılmış belli
Bak saat yediyi vuruyor
İçimdeki senli cümleler susuyor! !

Biliyordum gideceğini
Bu gidişler koymayacaktı bana…
Bir Haziran akşamına kadar benimdin
Aslında sen bana ellerin emanetiydin!
Beni yine günahlar bekliyor! !

Sen o gözleri sürmelinindin
O gözleri sürmeli bilmem kimlerin!
İçindeki hırsla geliyordun bana
Halbuki bu değildi benim istediğim
Bana yine kabullenmeler düşüyor! !

Ben üzerinde yürüyemeyeceğim bir yol seçtim
Yüreği yakın, teni uzak bir adam sevdim
Bu yılgınlıklar nasıl döküldü sanıyorsunuz üstüme
Ben dost kelimesinden böyle nefret ettim!
Yürek aşka biraz daha köleleşiyor! !
İsyan dedikleri şey böyle böyle başlıyor! ! !