Uzak Şiiri - Rüstem Çıtak

Uzak…

Akşam ilmek, ilmek gece dokurken
Ve ben uyanamıyorum zamana
Uçsuz bucaksız bir hüzün hep
Hep yanı başımda
Yazın kokusunu çektiğim gibi
Çeksem tâ içime sana dair ne varsa
Delirsem neyi bilirdim,
Delirsem, delirsem şu an ayrılıktan
Kavuşmak meczuba kolaymış!
Ne kadar uzaksın ki
O kadar uzakta.

Davetsiz misafir hoş gelmez asla
Akıtır ki akıttı zehrini bütün damarlarıma
İç çeke çeke yürüdüm
Yürüdüm cılgalar boyunca
Buğulu gözlerle aradım seni
Ve çiğ düşen bakışlarla her öbekte
Üzülsem sevinebilir miyim bir an!
Kursağımda kalan hevesime dikili,
Eğreti bir yamalık şimdi bu vuslat
Naz işkenceye varınca,
Buna nasıl dayansın karınca!
Ne kadar nazlısın ki
O kadar nazlıca.

Çaydanlıktan dökülen kan benim
Döktün kanımı daha ne itiyorsun
Ve solum ve sağım ve fakat
Çatlayacak sanki dimağım
Bir bilsen of… Bir bilsen
Kaç zamandır geceyi uluyorum tana
Bir çöl susuzluğunda içsem,
Kana kana içsem,
İçsem berraklığını senin
Tutuşsam yanabilir miyim o an!
İs kokuyor cep aynalarım,
Ve sözlerim sürülmüş ufuklara
Fizan’a gitmek ne ki! giderim elbet
Bir sarılsan bana ah… bir sarılsan,
Kemiklerimi kırarcasına
Ne kadar umarsızsın ki
O kadar umarsızca.

Rüstem Çıtak
12 Aralık 2019