Uzak Şiiri - Yılmaz Sarı

Sen şimdi,
Uzak bir ülkede doğan
Güneşsin.
Sahillerin kayalarına çarparsın
Ve git gel dalgaların hırçınlığında
ağularsın düşlerimi.
Ben
Sana imgelenen
Şair sarhoşluğuyum
Koltuk altımda
Köpek öldüren kırmızılığında.
Bilmezsin şimdi.
Çok uzak gecelerin içindeyim
Serseri kent kaçkını
Hayallerim
Çığırtkan ezan sesi
Sağır kulaklarıma.
Sen,
Bolivya dağlarında
Tırmanan Güneş,
Özlemenin yoldaşı
Cesaretin sevdalı ecesi
Ne zaman ölüm düşse
Dudaklarının ıslaklığına
Ben türküleniyorum
Senin ağıdınla.
Sen,
Gözlerimin her gün
Baktığı merkez
Gözbebeğimsin.
Şimdi ağaçların
Dallarında yuvalanan
Göçmen kuş gibi,
Bir ben var kederimde
Sana uğurlanan
Ağlayışlarımla konarım,
Selamsız bir gece.
Kırık pencere,
Ve kar,
Ve soğuk,
Ve gülüşlerinin
Sıcaklığında buharlaşan
Sevda sözleri sererim
Teninin esmerliğine.
Sen şimdi geceyi ninnilersin
Kuytuluğunda.
Ben güneşi silerim
Umutlarımla.
Hadi,
Çık pencereye
Bağır düşlerini.
Bağır ki avutayım düşümün
Gizini yalnızlığımda.

Yılmaz SARI