Kırık neresinden tutarsam,
Tutarsız duygularım.
Terazim artık eksik tartıyor.
Kimse artık yüreğe dokunmuyor.
Parçalanmış harcanmış günlerden hesap sorulmuyor.
Bir mahkumun son sözleri gibiyim.
Darağacındaki ipe takılıyor gözlerim.
Kefenin rengi beyaz
Varlığım kapkaranlık bu dünyada
Herkes sağır bana, sanki herkes kör
Nasibini almamış yüreğim
Peki sen neden bu kadar hızlı çarpıyorsun Umutsuzluğa mahkumuz biz
Neden artık durmuyorsun.
Uzak bana herkes
Kendim kadar uzak
Yakın bana şu gökyüzü
Bir avuç kara toprak.
Kayıt Tarihi : 5.5.2019 11:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Güven 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/05/uzak-317.jpg)
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)