Uzak Şiiri - Talat Akıncıoğlu

"Uzak
Ve mâi gölgeli bir beldeden cüdâ kalarak
Bu nefy ü hicre, müebbed bu yerde mahkûmuz...”
Ahmet Haşim

Gün batımında küstü akşamsefaları Kaçarken yakamozların yankısından Gizemli şıpırtılarla geldi sahile gün Süzgün bedenin dalgalanınca sularda.
Akşamın acımasız mengenesinde
Solgun dudakların ezilip çatlamış
Özleminle dolmuş açılan ellerin
En son beton duvarlarda yankılandı ezgilerin.
Beyaz kelebekler uçar şimdi bir çöl vahasının
Toz kokulu çiçeklerine hasret gölgeliklerinde
Akşamın büyüsünü karışılarken sahra
Kaybolursun solgun yıldızların şavkında.
Yargılardan uzak yaşamaların sergilendiği
O çok güzel gecelerin yıldızlarından artakalan
Geldiğin yerlerden hiçbirine benzemeyen
Uzak Bir gezegen düşlerim gecelerimde.
Ne sen gelirsin ne de ben bilirim
Asude yıldızların evrenini
Gözlerim bıkkın, ellerim terlemeli
Titreyip bekliyorum gazap günlerime yetişmeni.
“Ne sen ne ben ne de güzelliğinde toplanan bu akşam”
Ne de akşamla rıhtıma yanaşan bu zifti kaynamış kayık
Ne de gün boyu yüreğime dolan bu acı
Umarsız gecelerde yol gösterici değildir bana.
Sonbaharın bozuk bahçelerinde solan
Son yaprakların acı direnci kavrar bukağılı elleri
Beklenen trenler gelir geçer her gece aynı saatlerde Akşamlar ağırdır kolay geçmez yıldızsız gecelerin eşliğinde.