Uzak Şiiri - Ferhat Tebat

Sessizlik içinde sensizlik çığlığım
Anlaşılmayacağını bilen kırılgan yüreğin
Karanlıkta dört duvar gibi
Soğuk sularda çaresiz boğulmak gibi

Tohum mu serpmeli toprağa
Sonra gözyaşlarıyla mı büyütmeli
Neye yarar başaklar yakut verse de
Yine yaralanacaksam, toplarken kaybedeceksem

Şimdi anlıyorum niye neyi sever insan
Gerçeği sever tüm çıplaklığıyla
Yaklaştıkça giyinen kirlenen gerçeği
Yaklaştıkça giydirdiği kirlettiği gerçeği

Kimden niçin kaçıyorum sanıyorsun
Görmezken onu sevdiğim gibi göreceksem
Ona bir acı da ben vermeyeceksem
Varsın düşümde olsun, varsın uzakta olsun