Uzak Şiiri - Yaralı Gönül

Uzakları yakın etmeyi istedim hep,(B)
Neden dersen! Sevdiklerimi bıraktım hep…(F)
Gerçi yakınımda sandıklarımda bir o kdar uzaktılar ya! (B)
Zaten uzaklık yanındayken koyar insana mesafeler değil! (F)
Neden sorusunun cevabını bilir misin,düşündünmü? (B)
Bilmek istemezdim ancak…yandın mı öğrenirken? (F)
Belki de ama nedenin cevabı; çünküdür…neden uzaksın? çünki…..(B)
En yakınım dediğim yanıbaşımdaykende uzaklardaydı! (F)
İnsan uzağı en çok soğukta hisseder ya da ucu sonu belirsiz yollarda…(B)
Ya da elini dokunduğunda hissettiğin soğuklukta,gördüğün gözlerde…(F)
Uzak her zaman uzaktır anlaşılan.Beklemek,üzülmek,susmak çare etmez…(B)
Evet çare değilken bir de mesafe koyarsan sevdana,buz kesersin..(F)
Haklısın güzel bir sohbetti.Bu soğuk bekleme salonunu ısıtırcasına,artık gitmeliyim bu gelen benim otobüsüm,gidiyorumuzaklarıma,yaklaştığımı sanarcasına…(B)
Eğer katlanamıyorsan yanında ki uzağa sakın gitme dost,uzaklarda ki soğuk yürüğinide öldürür dikkat et…(F)
Gitmek gerek ölümden kaçanı görmedim…güle güle dost dedin ya….hoşcakal dostum….(B)
Güle güle dost ölümde olsa git o zaman ölümde görüşmek üzere….(F)