Uzak Şiiri - Gökhan Yaman

Bir acaip rüya içindeyim.
Korkuyorum ki;
bu rüyada mahsur kalacağım galiba.
Belki ben unuturum, uyanamam diye
Çalar saatimi de kurdum.
Ama onun sesi de uzak
çok uzak bana.

Dipsiz bir kuyuda, karabasanlar
Çepeçevre sarmışlar etrafımı
Bir aman vermiyorlar
Düğüm düğüm olmuş boğazım
kendi sesim uzak bana
kendimi bile duyamazken
sana seslensem ne fayda!

Ellerimi uzattım umutsuzca sana
sen halat ol da uzan bana diye
Ellerin uzak
Çok uzak bana

Oyuncağı oldum karabasan bebelerinin
Kah bir çölde kah bir okyanusun ortasında
buluyorum kendimi.

Bir yudum su olsan, çölde heyecanla aradığım
dudakların uzak
çok uzak bana.

Bir parça toprak olsan, denizde karşıma çıkan,
sımsıkı tutunacağım
Saçların uzak
Çok uzak bana.

Bir garip yolaşığı oldum ben
senin derdinden düştüm yollara
ayaklarım bugün isyanlarda artık.
Sana doğru koşuyorum ama,
Ayakların, benim olmadığım her yere çok yakın.
Adımların uzak
hemde çok uzak bana.

Gökhan Yaman