Uzak... Şiiri - Kenan Mert Gülveren

insanlar bana yakın olanları,
buralarda değiller; uzak...
hatta bu iklimlerde de değil,
öldüler, öldürüldüler....
bende mi öleyim.
bir bilinmeyenin kurşunu ile.
sevmeyi ve insanlığı kıyısından yaşamış,
tam atlamamış yani...
onun için savaştığımı bilmeyen,
bir bilinmeyenin kurşunuyla
ben de mi öleyim
yok düşünmemeliyim artık
düşündükçe daha da kırılan oldum...
anlatamayan, anlaşılamayan oldum...
yakında da görünmez olurum yanınızda
yolda yürürken çarpmazsınız bile bana
görünmezliğim ve bilinmezliğimi gömersiniz
bir de bir avuç toprak atarsınız,
o toprağın düştüğü yer ben olur;
sonra ne olur ki
hayat devam eder_gider, sürer_gider....
size birşey olmasın...