Uzağında..... Şiiri - Canan İşdaş

Güneş batıyor yüzü kızararak
Şehrin uzağında....
Bir çocuk ağlıyor kir pas içinde
Bilmeden mutsuz yarınlarına
Sevginin uzağında.....

Trenler gelip geçiyor gürültülü, sancılı...
Bir adam içiyor dumanını bezgin..
Bir kadın başı önünde,tüm dünyaya mahçup
Yaşam nefesinde kirli, suçlu...
Bir güvercin dalda masum, çaresiz.
Çocuk fırlatıyor sapanı
İkisi de yaşamın tuzağında...
Güneş denizde boğulurken
Sevgileri de boğuyor her gün
Hepimiz biraz daha insanlığın uzağında...

Buruk gülümsüyorum siyah mayısa
Al git boynu bükük gelinciklerini ve lalelerini
Ek yüreğimin uzağına...

Kırmızı sinekler söyledi son şarkıyı şimdi
Bir elmanın üzerinde
Hızlıca sevişti otlarla çamurlar
Aceleyle giden arabaların gölgesinde...
Bir tekme vurdum tenekeye,
Savruldu akşamın uzağına...
Köşedeki kuytu barda sevdalı şarkılar
Tutuşturdu yüreğimi şarap kırmızısında..
Bir kavuşup bin ayrılıkla
Senleyim her gün,senin uzağında.....

16 aralık 2010; İstanbul

Canan İşdaş