Uzağa Gitme Şiiri - Abdullah Asım Türk

Dur, canım dur! Neden gidiyorsun?
Benim yerim yanın, bu hayat benim diyordun.
Söyle, canım söyle! Neden susuyorsun?
Sen kalbime mapussun, sevgilim diyordun.

Düşün, aklım düşün! Bu gidiş nedendir?
Dikeni bol olsa da ne gülü sevendir.
Gülümü koparmışlar, geri gelmeyecek mi?
Toprağından ayrı gül, solup gitmez mi?

Dur, yüreğim dur! Sevdiceğim nazlıdır.
Peşinden koşan bana elbet varacaktır.
Söyle, yarim söyle! Neyden böyle korkarsın
Neden kafanı sallar, gitmeme yalvarırsın?

Uyan, kalbim uyan! Sahibini çalarlar.
Gözü yaşlı gider, dönmez ecele kadar.
Dur bendim dur! Sen ne edersin?
İndir yumruğu, bil: Sen sadece bir hiçsin

Fazla büyük bir hayal oluşunda kırıklıktır.
Sen keçini sür ozan, yârin sana fazladır.
Dur, kalem dur! Gerisine yok mahal.
Aşk denen kölelik, benden iyiye layıktır.

Anla, artık anla! O seni sevmiyor.
Anla artık ruhum! O semi sevemiyor.