Uzağa Giderken (298) Şiiri - İbrahim Arslan

Vazgeçtim savaştıkça yenilmekten,
Senden daha uzağa giderken ben.
Ayağının altında ezilmekten...
Ben senden daha uzağa giderken.
...
Belki açtığın yaralar kapanır,
Belki karanlık dünyam aydınlanır,
Ya da kapkara kararır, kararır.
Her adımımda uzağa giderken...
...
Yaşanmaz yaşanırmış bu hayatta...
Doğru yalanlanırmış bu hayatta.
Hayat bile sıkılmış, bu hayatta...
Sırılsıklamım yağmurdan bak giderken.
...
Yürü yolların bitimine doğru,
Karlı dağların eteğine doğru,
Yıldızların ışığına doğru...
Işıktan çok çok uzağa giderken...
...
İki arada sıkışıp kalırım,
İnanmazsın ama zor nefes alırım.
Dimdik ayaktayım, düşüp kalırım...
Senden uzağa, uzağa kadar giderken...
...
Vaz geçtim aşkların en güzelinden,
Sen'den insanların en özelinden,
Yer yüzünden ve sanki gök yüzünden...
Arkama bakmayıp uzağa giderken.
...
Ellerimi bıraktığından beri,
Hep bir ileri iki kere geri,
Adımlarımı attığımdan beri.
Sensizliğe. Uzağa giderken ben!
Ben senden daha uzağa giderken...
...
Seni arkamda bırakıp gitmek.
Benim ödediğim en büyük bedeldi...

07.09.2008