Uzaduyum Şiiri - Ali Tekmil

Her adımda korlar kaldırıyor
toynaklarım
sağrımı sulayan çağ kiri
asit bozuğu ter yüzüm
göç yeline savurduğum geç içim
deve dikeninden direnme öğreniyor

Yılkı da yele aldanmış
yüzde serin
döşte ılık
ağır uyku
yâr liman
dağın hangi kanadını tavlasam
uçurumun topukları yere değmiyor
yazın da altına Atlas Okyanus’lar yazmışlar
Irak bozkırlara gül koklatmıyor
göğümün de gönyesi kaçmış
yanmışım

Bir telek yörüngesiydi ömrümün ödediği
göçerlikten yazgı
Kaf Dağı’ndan gaga
kar suyundan kursaktı bakıp büyüttüğüm
güz’lerime mitralyözler gürlüyor
bütün yurtluklarım barut yaylımı

Şimdi
her kulaçta bin tokat oturtuyor
kollarım
suyun da soluğuna kır düşermiş anladım
ıslığımı sınadığım kuş dalı
kaslarımı kalaylayan düş yağı
yangınlardan devşirdiğim er gözüm
uzak ufuklarda ateş ezberliyor.

Ali Tekmil / 04.11.07 - Cırmantepe.