“kalabalık bir yalnızlık içindeyim
kendimle hiç baş başa kalamadım
her geçen gün farklılaşan biçimdeyim
kendimle hiç baş başa kalamadım
kırk yıllık anılar birden ayaklandı
durup dururken kaygılar kanatlandı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta