Uyuyoruz Şiiri - İrfan Çelik 1

Uyanalım derken hep uyuyoruz
Uyudukça hepten yok oluyoruz
Yitirdik benliği kalmadı edep
Hayatın tadını alamıyoruz

Ne hallere düştük hep soruyoruz
Battıkça batağa kayboluyoruz
Unuttuk gelenek görenekleri
Çıplak gözle bunu göremiyoruz

Bu kafayla nereye gidiyoruz
Gün geçtikçe durmadan eriyoruz
Silkinip özümüze dönmek gerek
Nedense bir türlü dönemiyoruz

Acınacak hallere düşüyoruz
Ne tuhaftır biz hala gülüyoruz
Ağlayacak gülecek yerler farklı
Nerde ne yapılır bilemiyoruz

Dünya zevk sefasından geçmiyoruz
Başı boş nerelere gitmiyoruz
Şu değerli nimet aklımız ile
Doğruyu yanlışı seçemiyoruz

Büyükler dururken söz alıyoruz
Konuşulacak yerde susuyoruz
Büyük küçük kavramını unuttuk
Saygıyı sevgiyi veremiyoruz

Din kardeşimize hor bakıyoruz
İslama Kuran-a sarılmıyoruz
Huzura varmayı unutur olduk
Onun için huzur bulamıyoruz

Cehalet deryasında yüzüyoruz
İlimi İrfanı öğrenmiyoruz
Aydınlık gün ilim İrfanla olur
İlim şerbetinden içemiyoruz

05/04/2002