Uyuyorum Şiiri - Mehmet Gülmez

Ağaçlar kızmızı bu akşam,
Mavi sokak lambalarının etkisinde.
Bir kemancı ağlamayı öğretmiş kemanına,
Dinleyen ritmin etkisinde gözyaşları heryana.
Sokaktan ıslak bir ıslık duyuluyor,
Evlerin ışıkları sönmüş.
Ben unutarak yaşanan ve yaşayan aşkları,
Yalnızlığın davetine sessizlikle tamam diyorum.
Kırmızılar yeşile,
Maviler sarıya dönüyor kendini sabaha teslim edenin gecenin bitişinde,
Ben son lambalarımı da kapatıyorum.
Yaralar geçmiyor unutulan aşkların ardından,
Sebepler gömülüyor o kadar.
Sen nerdesin, kiminlesin düşünmeden,
Alkol etkisi sarhoşlukla kederi kadehe bırakıyorum.
Kemancı sustu,
Islık kurudu,
Havada git diyen bir sessizlik,
Yavaş yavaş ağırlaşırken zaman içi monoton ritim,
Uyuyorum...

Ekim 2010