Uyuyorlardı...! Şiiri - Behçet Elcik

Dün,! Annemi, babamı, kızkardeşimi Görmeye Kabristana gittim.
Uzun bir yürüyüş oldu, sağıma soluma bakınarak yürüdüm,
Küçük büyük yan yana,ayak altında uyuyor du!
Soluksuz, nefessiz, yemeksiz, aşsız uyuyorlar dı !
Aşık aşkından ayrı uyuyordu!
Maşuk Aşkına bakmadan uyuyordu!
Kürsüleri,Camileri inleten hoca efendiler, Sungur abi,
M.Esat efendi, ve daha niceleri sessiz sedasız uyuyorlardı.
Şairler, yazarlar, bakanlar, bakmadan uyuyorlardı,
Pehlivan, çelimsiz yan yana uyuyor du!
Zengin, fakir Yalnız uyuyordu!
Lüks içinde yaşayanlar, yataksız, yorgansız uyuyor du!
Gördüm, dilenci ile zengin yan yana uyuyor du!
Makam sahiplerinin dalkavukları yok idi, övgüsüz fors'suz uyuyorlardı!
Annem, babam hayatta iken hiç anlaşamazlardı,
Gördüm, yan yana koyun koyuna gürültüsüz kavgası uyuyorlardı.
Onların kavgasız halleri bana özlem idi, Ne yazık ki özlemime kavuşmam için ruhsuz cansız uyumaları gerekmiş,
Ne tuhaf değil mi?
İnsan ölmek için doğuyor, Avdete varmak için ölüyor!