Uyuyordun Şiiri - Ahmet Taçyıldız

yatıyordun yatağında
uyuyordun
masum, güzel
kapalı gözlerinde hüzün yoktu
saçların dağılmış, sarkıyordu kenardan yere
sanki yerden bir şey almak ister gibi
Vinci usta görse yeniden çizerdi o tabloyu.
Dudaklarındaki tebessüm o denli güzel
üstün açılmış dağınık yatıyorsun
çocuklar gibi örtünmeye muhtaç
bembeyaz geceliğin
gelinlik olmuş ışıl ışıl tenine
üşümüş gibisin, kıvrılmışsın
annesinin koynunda yatan kedi misali
bir elin yanağının altında
bir elin dizlerinin arasında
Yaklaştım usulca,
parmak uçlarına basarak
sese hasret geceyi
sese mahrum ederek
eğilip saçlarına çektim kokusunu
ay ışığında parladı saçların
dudaklarında hala tebessüm
öpmek geliyor içimden
dayanılmaz bir arzu, ama kararsız
dokundum çıplak omzuna
parmaklarım gezindi hafifçe
dudaklarına yaklaşan dudaklarım
ulaştı parmaklarımın terkettiği omzuna
bir bebek kadar masum
bir bebek kadar temiz yatıyordun
hafif bir nem kaldı omzunda
ben çıkarken o odadan